Induction: Παιδικά δωμάτια

Το δωμάτιο που εμείνισκα ως τα 17 μου εν άλλαξεν πολλά από το 1998, όταν άφησα για πρώτη φορά την οικογενειακή θαλπωρή. Συνήθως οι πιο πολλοί στην εν λόγω ηλικία έχουν καλύττερα πράματα να ασχοληθούν παρά με την κατάσταση του δωματίου τους, με αποτέλεσμα λλίον-πολλά το δωμάτιο να εν μια χρονοκάψουλα που τις εποχές που ο μιτσής/μιτσιά ήταν ακόμα στο σχολείο: είτε τούτον εν αφίσες του Vanilla Ice (1) τζιαι του Jordan (όι μαζί στην ίδια αφίσα αλλά εν έβρει κανένας καμιάν έτσι σκέδιο γοράζω την), είτε το Sega Mega drive (2) που συνάει σκόνη σε κανένα ράφι που την δευτέρα γυμνασ (who am I kidding) πρώτην λυκείου τζιαι μετά.

Όταν όμως πλέον τελειώσουν τζιαι οι σπουδές, δαμέ τα πράματα παίρνουν μιαν άλλην τροπή για τους Κυπραίους (όπως πάντα). Ενώ η ευρωπαία μάνα θα πει του "μωρού": στο καλό να πάεις, να έρκεσαι καμιάν φορά να μας θωρείς, έτην τζιαμέ την πόρτα, don't let it hit you on the way out, τζιαι να κάμει κάτι αξιόλογο με το δωμάτιο (π.χ. δωμάτιο ραψίματος, αίθουσα για βάρη, sex dungeon), στην Κύπρο το δωμάτιο παραμένει "η κάμαρη του μωρού/occasional αποθήκη/το δωμάτιο που βάλλω τες φλαούνες να κρυώσουν όταν τες φέρω που τον φούρνον το Πάσκα". Έτσι τζι' εγώ, παρόλο που κοντέφκω τα 34, όποτε είμαι Κύπρον μεινίσκω σε ένα δωμάτιο σε αποχρώσεις άσπρου-γαλάζιου και ασορτί κουρτίνες. Γενικά, εν με πειράζει τόσον ο διάκοσμος όσον τα πράματα που εμαζευτήκαν στην πορεία. Είμαι τζι' εγώ νάκκον hoarder. Ναι, ξέρω οτι εν είμαι που τα αλήθκεια hoarder, τζιαι αποφεύγω να χρησιμοποιώ όρους από σοβαρές ψυχιατρικές παθήσεις απλά για να περιγράψω μιαν κακή μου συνήθεια, αλλά αν έσιει κάποιος πιο καλόν όρο για το "εν πετάσσω σχεδόν τίποτε" να μου τον πει.

Υπάρχει τζιαι ένα silver lining στο πρόβλημα: έσιεις ενα σπίτι γεμάτον άχρηστα. Παράλληλα, κάτι γίνεται στην ζωή σου που σε κάμνει χάλια, γιατί είσαι το είδος του ανθρώπου που ζιεί σε έναν σπίτι γεμάτον άχρηστα. Αμαν μαζευτούν πολλά πράματα τζιαι πετάξεις τα έσιεις την εντύπωση οτι κάμνεις μιαν καινούργια αρχή, τζιαι νιώθεις αμέσως καλύτερα χωρίς να έσιεις κάμει κάτι ουσιαστικό για να λύσεις το άλλον πρόβλημα σου. 

Τις τελευταίες μέρες είμαι με άδεια στην Κύπρο. Λλίον μια κρίση ηλικίας, λλίον οτι κανένας εν έρκετουν να πάμεν θάλασσαν αλλά κυρίως το ότι πλέον υπάρχει ανακύκλωση, είπα να πετάξω λλία πράματα που το δωμάτιο. Μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισα ότι δεν χρειάζομαι πλέον το βιβλίο εργαστηριακών ασκήσεων χημείας της πρώτης λυκείου. Ελπίζω τουλάχιστον. Εφαντάστηκες, σε τέσσερα χρόνια να πάω να κάμω χαρτί για ειδικότητα τζιαι να μου το γυρέψουν οι Γερμανοί; 

Τσάκκισε-κουπάνισε, τελικά επέταξα βιβλία/κόλλες/περιοδικά που για να γίνουν εχρειάστηκε ξυλεία ίση με ένα τροπικό δάσος. Ελπίζω όντως να τα εσύναξεν η ανακύκλωση. Κάποια που τα πράματα που εξέθαψα πριν τα διαχωρίσω για να τα στείλω να γινούν κωλόχαρτο είπα να τα αποθανατίσω:

Τούτον το manual ανήκει στο mainframe που είχαμεν στο Mpetatzis Manor την δεκαετία του 80. Πέταμα; Με τίποτε, εν οικογενειακό κειμήλιο. Δαμέ εχω ακόμα τον υπολογιστή...

Η εικόνα μιλά από μόνη της. Πέταμα; Εννοείται, εν έπρεπε καν να το αγοράσω.

Αν εθκιάβασες τούντο βιβλίο τζιαι δεν εσυγκινήθηκες έστω τζιαι λλίον, τότε χαίρομαι που ο Sauron είναι ένας από τους πρώτους μου αναγνώστες. Πέταμα; Ε όι, ακόμα να γίνω ο  Panic. 

Εεε... ναι. Κάποτε στο γυμνάσιο επήραν μας επίσκεψη σε έναν εργοστάσιο μπισκότων τζιαι εδώκαν μας τούτα τα καππελλούθκια να φορούμεν. Τόσον μου είσιεν αρέσει που το εκράτησα. Πέταμα; Ναι. Ειλικρινά. Γιατί εν με πιστεφκεις;

Τελικά, το δωμάτιο τα ίδια σκατά έμεινε. Μάλλον έπρεπε να πάω πισίνα.

Induction:  η πρώτη φάση της νάρκωσης, όταν το Propofol αρχίζει να ρέει τζιαι λαλώ του ασθενή τζιοιμήθου, εν να παν ούλλα καλά τζιαι προσπαθώ να μεν σκέφτουμαι οτι είμαι κάτι ώρες ακατούρητος τζιαι αν η ξανθούα ειδικευόμενη εχώρισεν τον γκόμενο της.

(1) Για τους πιο νέους: ο Vanilla Ice ήταν ένας άσπρος ράπερ, κάτι σαν τον Εμινεμ, μόνο που εν έμινε(μ) πολλήν ώρα διάσημος, κανένα 20λεπτο. Ντουν-ντουρουτουν ντουρου-τουν-τουν, ice-ice baby: 

(2) Mega Drive: Παιχνιδομηχανή που την επίντωνες πα στην τηλεόραση. Κάτι σαν το Playstation. Α ούτε τούτον ξέρεις; Κάτι σαν το iPad αλλά έθελεν τηλεόρασην να δουλέψει. Τζιαι κασέττες. Επίσης εν είσιεν ίντερνετ. Γενικά εν είσιεν ίντερνετ, όι μόνο το Mega Drive. Τελικά τα eighties-nineties ήταν χάλια.